De omwenteling – Suzanna Jansen
Uit de bookchoice selectie van januari las ik het boek de omwenteling van Suzanne Jansen. Het gaat over de geschiedenis van de vrouw in Nederland. Frappant dat tijdens het lezen ik zie hoe kort bepaalde rechten er pas zijn voor ‘ons’ vrouwen. Ontluisterend ook bij tijd en wijle.

Samenvatting;
Hoe verging het Betsy en haar dochters na Het pauperparadijs? Meesterverteller Suzanna Jansen, auteur van Het pauperparadijs, schetst in De omwenteling de afgelopen eeuw vanuit een nieuw perspectief: dat van de vrouw.
Op een ochtend in 1981 hangt Betsy Jansen-Dingemans een laken buiten. Het is geen wasdag en het laken is niet eens nat. Haar jongste dochter, de auteur, weet: mijn moeder stelt nu een daad, ze sluit zich aan bij de vrouwenbeweging. Betsy is geboren in 1922, het jaar waarin vrouwen voor het eerst kunnen stemmen. Toch tellen ze amper mee: ze krijgen minder loon, worden op hun trouwdag ontslagen en zijn bij wet handelingsonbekwaam. Honderd jaar later heeft haar dochter meer rechten en is haar wereld groter dan de huiskamer.
In geen enkele eeuw veranderde het leven van vrouwen zo sterk – en daarmee dat van ons allemaal. Vanuit het perspectief van haar moeder, haar oudere zus en zichzelf vertelt Suzanna Jansen hoe vrouwen leefden binnen de marges van ondergeschiktheid en dienstbaarheid, en hoeveel strijd het kostte zich daaraan te ontworstelen. Met het verstrijken van de tijd ontdekt Betsy dat een vrouw ook naar een ander leven mag verlangen.
In haar persoonlijke, meeslepende stijl legt Suzanna Jansen in De omwenteling de anatomie bloot van de tergend trage, maar niet te stuiten omwenteling van de emancipatie. En ze toont dat de genderverhoudingen van onze tijd hierin hun wortels hebben. Suzanna Jansen weet in De omwenteling als geen ander met een klein verhaal een grote geschiedenis te vertellen.
Mijn mening;
Waar ik eerst dacht hmm weet niet of dit wel ‘leuk’ is heb ik het toch met enige verbazing gelezen. Ondanks mijn ‘bijna’ 52 lentes denk je toch dat je als vrouw altijd bepaalde rechten hebt gehad om dan dus te lezen dat – bijvoorbeeld – pas sinds 1984 het ‘inkomen’ van de vrouw gelijk werd qua belastingbetalen aan dat van de man. Voor die tijd was er nauwelijks inkomen en als het er dus was was het meer een ‘zakcentje’ 😊 echt ik vond het redelijk shocking om te lezen hoe kort e.e.a. eigenlijk pas geregeld is voor vrouwen, nooit zo bij stil gestaan. Ik werk sinds 1987 eerst fulltime, toen een paar jaar parttime (kids waren klein) toen weer jaren fulltime en sinds afgelopen jaar 4 dagen…. Dat dat een paar jaar voordat ik dus van school kwam en ging werken helemaal nog niet zo ‘normaal’ was heb ik eigenlijk nooit bij stil gestaan. Nog maar enkele 10-tallen jaren geleden werd je ontslagen als je ging trouwen want dan werd je ‘huisvrouw’ geen enkele discussie mogelijk 😉ai, pijnlijk maar ook fijn dat ik nu toch gewoon mijn eigen boontjes dop (en altijd heb gedaan).
Toch echt wel leuk om eens te lezen dus dit boek! Echt een geschiedenislesje in vogelvlucht. Wil jij het ook lezen? Dan zou ik het leuk vinden als je het wilt kopen middels deze affiliate link
Klik hier om te kopenHoe zat dat bij jullie dames? Hadden jullie hier wel eens bij stil gestaan, of wat van gemerkt tijdens jullie werkzame leven?
Annette
Heb daar zeker meerdere malen bij stilgestaan. Toen ik in de zorg werkte had ik als één van de eindopdrachten een ‘project’ over werken vroeger met dementerende ouderen. Eigenlijk voornamelijk vrouwen want van de 12 was er maar 1 man. Ook mijn moeder die trouwde in 1960 werd nog ontslagen dat was toen al niet meer verplicht maar nog wel bij dat bedrijf (Engels bedrijf). Zelf mijn werkzame leven begonnen met 18 bij een effectenkantoor, ik weet het niet meer maar ik denk dat de mannen daar meer verdienden en zij gingen ook naar de beurs vrouwen bleven op kantoor. In de opleiding tot ziekenverzorgende en daarna verpleegkundige veel ‘gebroken’ diensten van 07.15 uur tot 11.15 en dan van 18.00 tot 22.00 uur dan heb je precies niets meer aan je dag. Mannen (hoewel ook nog een minderheid) kregen dit nooit maar je zei er niets van want ‘normaal’. Ik denk dat het ook nu nog steeds niet eerlijk verdeeld is van vrouwen wordt toch veel meer verwacht naast hun werk: kinderen, huishouden, boodschappen, mantelzorgen. Ik heb mijn achternaam 20 jaar geleden gewijzigd in die van mijn oma en dat kostte heel veel moeite en geld (nu is dat volgens mij gemakkelijker) maar toen wij trouwden in 2004 vonden veel mensen het vreemd dat ik mijn eigen naam hield. Er is gelukkig al een hoop anders maar we zijn er nog niet denk ik. Overigens heb ik het boek al gelezen. Een heel verhaal sorry daarvoor en fijne woensdag!
LikeGeliked door 1 persoon
Leuk om jouw verhaal te horen. Ik heb wel eens gehad dat mijn opvolger bij een bedrijf maar liefst 30.000,- meer kreeg dan ik had. Dat vond ik echt shocking en ben toen ook boos geworden. Had 0 zin natuurlijk maar ja 🫣 we hebben nog een weg te gaan
LikeLike
Wow, ik lees je antwoord op Ilona en wat is dat belachelijk zeg! Dat is inderdaad ongelijkheid. Gelukkig waren toen vrouwen de bres opgegaan en is er een hoop veranderd. Al denk ik dat bij sommige beroepen het vast nog niet gelijkgetrokken is. Ik denk dat weinig mensen aan hun collega’s durven te vragen wat zij verdienen… als zij al antwoord geven. Anders lijkt het mij dat je er anders nooit achter komt?
LikeGeliked door 1 persoon
Ik merk dat veel collega’s wel met elkaar over het salaris hebben. Als HR manager kom ik het regelmatig tegen dat medewerkers komen vragen waarom iemand 100 euro meer heeft dan de ander bijvoorbeeld (meestal ervaring/dienstjaren) ik kan het altijd wel uitleggen maar deze opvolger kreeg wel erg veel (dat hoorde ik trouwens van de salaris administratie die het belachelijk vond 😝😂en inderdaad belachelijk 😁
LikeGeliked door 1 persoon