Personal update 2

Oke, na de nodige tranen, ongeloof, boosheid, frustratie en alle andere denkbare emoties moest ik natuurlijk ook vooruit. Het hoe en waarom kon je al lezen in deel 1  van vorige week (klik hier). Hoe heb ik dat aangepakt?

Op de tweede dag (ja zo snel al) besloot ik mijn LinkedIn profiel er eens bij te pakken. Ik heb honderden connecties en ben ook behoorlijk trouw als het gaat om het onderhouden van mijn netwerk. In tijden als deze als je op zoek moet naar een nieuwe job is dat gewoon heel erg handig en dat bleek alweer snel.

Ik stelde een algemeen berichtje samen waarin ik mijn situatie een beetje heb uitgelegd en besloot deze aan alle HR-mensen, Werving & Selectie bureau’s, Uitzendbureau’s en iedereen waarvan ik maar een beetje dacht dat ze van nut konden zijn te sturen hahaha. Hee, niet geschoten is altijd mis toch?

Heel veel steunbetuigingen, afspraken voor koffie’s, hernieuwde kennismakings afspraken en lunches waren het gevolg maar ook 1 headhunter bureau die gelijk aan de bel trok. Zij hadden wellicht een leuke functie. Wow, dat was wel heel snel maar goed telefoon gesprek gevoerd en toen ik hoorde bij welk bedrijf dit was maakte met name mijn bloggershart een sprong!  Zo, dat zou leuk zijn!

Een week later ging ik bij dit bedrijf al op gesprek en werd ik alleen maar enthousiaster, een tweede skype interview met het buitenland volgde en de week voor kerst een derde gesprek met de General Manager. Ik wist echter dat ik met 0-1 achter stond want mijn concurrent kwam uit het directe netwerk van de huidige directeur maar ik had mijn best gedaan.

Ook heb ik in de weken voor kerst een aantal andere gesprekken gevoerd bij bedrijven maar om verschillende redenen is dit op niets uitgelopen. Toen even twee weken niets. Het was nodig want ik liep inmiddels op mijn tandvlees en kon echt niet meer.

Begin januari kreeg ik te horen dat ik het ‘helaas’ niet geworden was. Niet omdat ik niet capabel zou zijn maar ze kozen (en dat snap ik) voor de kandidaat uit het netwerk. Jammer de pammer. Ik moest mezelf weer even bij elkaar rapen en weer doorgaan. Gelukkig bleef het qua gesprekken best aardig doorlopen maar jemig wat is dat ook vermoeiend. EN gesprekken voeren en jezelf toch een beetje moeten ‘verkopen’ EN werken (want ik was nog vanalles aan het afronden) EN een overdracht schrijven.

Op het werk bleef ik het lastig vinden en was mijn motivatie ver te zoeken maar ik wilde kostte wat het kost alles netjes achterlaten. Het is niet mijn stijl om de boel dan maar de boel te laten maar jee wat kostte dat een energie. Ook bleef ik maar emotioneel. Bij de werving & selectie bureau’s waar ik kwam kon ik het maar niet voor elkaar krijgen om mijn verhaal zonder tranen te vertellen. Zij vonden dit niet erg en gaven aan dat het alleen maar aantoonde hoe bevlogen ik was. Leuk natuurlijk maar ik baalde zo langzamerhand wel van die tranen. Man, man dat ik nog niet was uitgedroogd is me een raadsel 🙂

Half januari had ik weer een superleuk gesprek en zag ik weer een mogelijkheid. Ja, hier zag ik mezelf wel werken, nog steeds lekker internationaal, lekkere chaos (op een positieve manier), leuk team en daar komt ie…. Op fiets afstand van mijn huis hoe mooi is dat?

Ik wilde mezelf wel een beetje op de rem houden want tsja de vorige keer zag ik mezelf ook al ergens helemaal zitten en toen ging het toch niet door. Maar gelukkig werd er een tweede gesprek gepland en een kennismaking met het team. Hoppa!

En dan gebeurd er iets geks. De avond voordat ik op laatste gesprek zou gaan belt de Headhunter mij over het eerste bedrijf. De kandidaat uit het netwerk had zich teruggetrokken dus kwamen ze bij mij terug! Oh lord….. zo had ik van geen baan ineens uitzicht op twee leuke functies. Ik heb wel tegen de headhunter gezegd dat ik het lastig vond. Ik had het bedrijf natuurlijk helemaal afgeschreven en stond nu met een voet tussen de deur bij een ander bedrijf. Wat te doen? maar wat een bevoorrechte positie.

Ging ik voor de ‘grote’ baan, internationaal, reizen, een eigen team, auto en een riant salaris of ging ik voor de baan, ook internationaal maar niet reizen, onderdeel van het team, op het fietsje een mooi salaris en een verlengde van wat ik nu deed bij adidas?

Mweh!!!!!!! Lastig lastig. Ik heb lijstjes gemaakt, voor en tegens afgestreept en het ene moment dacht ik dat ik het wist en dan was ik weer compleet in de war. Ik besloot om heel dicht bij mezelf te blijven en vooral goed voor ogen te houden wat ik de komende tijd wilde.

Ik schrijf nog 1 update over deze hele situatie. Het was me de periode wel. Dus…..vakantie. Dat had ik mezelf voorgenomen. Als ik een nieuw contract heb getekend ga ik direct een reisje boeken. Even verwerken wat er allemaal is gebeurd, afscheid nemen van het oude en vertrouwde en mezelf in een nieuw avontuur storten.

Annette